Biegel, Paul - De grote kleine kapitein

Als kind was ik al net zo'n leesmonster als nu en heb toen alledrie de delen van De Kleine Kapitein met veel plezier gelezen. 

Ik kocht bijna nooit boeken zelf, leende alles bij de bibliotheek. Zo ook deze boeken.

Maar sommige boeken móet ik gewoon zelf in de kast hebben. Zo kocht ik op een dag De grote Kleine Kapitein, een omnibus met alledrie de boeken.
Dat is nu alweer een aantal jaren geleden en in die tijd heb ik het boek nooit gelezen. Wel eens mee naar school genomen om voor te lezen, maar het sprak de groep die ik toen had niet echt aan. Teveel moeilijke of ouderwetse woorden misschien?

Met een van mijn eigen kinderen was ik bezig in de serie van Dolfje Weerwolfje. Toen we op de reservering van een volgend deel daarvan moesten wachten en ik toch voor wilde lezen heb ik De Kleine Kapitein uit de kast gepakt.
En het sprak mijn zoontje wél aan. Hij vond het een heerlijk spannend boek en vond het erg jammer dat het uit was.

'Uit!'

'Aaaah, ik wil nog meer Kleine Kapitein. Komt er geen deel 4?'

Hij vroeg me wel een keer of het niet al een heel oud boek was (Niet omdat mijn exemplaar er zo beduimeld uitziet). Hij vond de plaatjes ouderwets namelijk. Wel heel mooi overigens.
Over ouderwetse woorden heeft hij het niet gehad en dat terwijl er zelfs voor mij wel eens onbekende scheepstaal bij zat.
We hebben dus onze woordenschat weer een beetje uitgebreid.

Zo'n dik boek als deze heb ik natuurlijk niet in een week uitgelezen. Ik las ongeveer een hoofdstuk per dag voor, het boek heeft er een stuk of 70, dus we zijn een tijdje in de ban van het boek geweest. Ook als we op de fiets zaten was Alessio er soms nog mee bezig.
Als ik tegen mijn jongste zoontje zei dat hij zijn handen binnenboord moest houden op de fiets riep Alessio: 'We zitten toch niet op een boot!'

Wat Alessio verder nog over het boek zei: 'Ik vond het eerste hoofdstuk van het boek nog niet zo leuk, maar toen de kleine kapitein avonturen ging beleven was het gelijk superspannend!'
(Een recensent in de dop?)

Over het boek

In het eerste deel van dit boek, De kleine kapitein, bouwt de kleine kapitein zijn vastgelopen schip De Nooitlek weer op en wacht tot een hoge golf hem meeneemt naar zee. Enkele kinderen uit het dorp helpen hem daarbij. 

De kleine kapitein wil op zoek naar het eiland van Groot en Groei, omdat hij een grote kapitein wil worden, Dikke Druif en Marinka zien dat wel zitten. Zij willen ook wel groot worden en nooit meer naar school hoeven. 

Als het schip is weggevaren blijkt er nog een verstekeling aan boord te zijn: Bange Toontje.

Onderweg pikken de kinderen een aantal schipbreukelingen op.

Aan het eind van het eerste deel hebben ze nog niet alle schipbreukelingen gevonden. Naar hen gaan ze verder op zoek in deel 2.

Deel twee heet De Kleine Kapitein in het land van Waan en Wijs. In dat land worden ze een tijdje opgehouden bij hun zoektocht naar de rest van de schipbreukelingen. Ze moeten moeilijke opdrachten uitvoeren voor ze verder kunnen. Als ze die opdrachten achter de rug hebben zijn ze er nog niet!

In De kleine kapitein en de schat van Schrik en Vreze moeten de kleine kapitein, Dikke Druik, Marinka en Bange Toontje een schat terugbrengen naar de rechtmatige eigenaar. De rechtmatige eigenaar blijkt niet meer in leven te zijn. Het enige wat er dan op zit is de schat aan zijn kinderen te geven. Alleen zitten die wel in alle uithoeken van de wereld...

Wat ik ervan vond

Met het lezen van dit boek kwam ik erachter dat ik de meeste gebeurtenissen uit het boek wel zo'n beetje vergeten was. Ook voor mij was het dus weer spannend om te lezen.

De dingen die me nog wel bekend voorkwamen waren de mooie gekleurde tekeningen in het boek. Daar kreeg ik echt zo'n déjà-vu gevoel bij.

Het boek is geschreven in 1970 en dat is te merken aan het taalgebruik. Het komt af en toe wel wat ouderwets over. Ik kan me voorstellen dat veel kinderen van nu er best wat moeite mee zullen hebben en dat het een aantal er zelfs van weerhoudt om door te lezen.

Als voorleesboek is hij daarom wat mij betreft beter geschikt.

Titel: De grote kleine kapitein

auteur: Paul Biegel

uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 978 90 477 5000 0

aantal pagina's: 381
verschijningsdatum: mei 2015

De Vlamberken - Lars Mytting

"Ik had mijn hele leven lang de fluistering van het vlamberkenbos gehoord. En op een nacht in 1991 zwol die aan tot een wind die me heen en weer zwiepte. Want iets in het verhaal over mijn vader en moeder roerde zich nog steeds, langzaam, als een dikke adder in het gras."

Afgelopen jaar ben ik met Manuscripta bij de stand van AtlasContact lid geworden van De club van echte lezers. Als lid van die club krijg ik regelmatig e-mails met daarin de uitnodiging om een boek als eerste te lezen. Ik had er nog niet eerder op gereageerd, maar bij de beschrijving van De Vlamberken had ik gelijk zoiets van: Hier wil ik meer van weten. Ik heb gemaild en ja hoor, ik kreeg een drukproef van het boek thuisgestuurd.

Op de cover staat aangegeven dat het boek winnaar is van de Noorse Boekhandels Prijs 2014. Naar mijn weten heb ik niet veel van Noorse schrijvers gelezen, maar voor de zekerheid heb ik een lijst met Noorse auteurs waarvan de boeken in het Nederlands vertaald zijn opgezocht: http://www.noordseliteratuur.nl/schrijvers/noorwegen

Van de 124 kende ik er maar 3 en van die drie (Jo Nesbø, Karin Fossum en Unni Lindell) heb ik niet eens een boek gelezen. Anders zou ik zeker zeggen dat die prijs wat mij betreft dik verdiend is, maar daar kan ik dus niet eerlijk over oordelen.

Wel kan ik inmiddels mijn oordeel geven over De Vlamberken. 429 pagina's waar ik doorheen ben gevlógen! Wat een boeiend verhaal en wat beeldend omschreven. 

Ik vind het erg knap als iemand op zo'n manier kan schrijven dat je het gevoel hebt dat je er daadwerkelijk bij bent.

Review

Edvard Hirifjell is op 3-jarige leeftijd zijn beide ouders verloren tijdens een trip naar Frankrijk. Zelf is hij nadien vier dagen spoorloos geweest. Niemand kan hem vertellen wat er in die tussentijd gebeurd is. Hij is weer boven water gekomen en opgegroeid bij zijn opa en oma op de boerderij. Een rustig en zelfvoorzienend leventje in de aardappelteel, met vlakbij het vlamberkenbos.

Edvard is van plan om ooit op zoek te gaan naar antwoorden. Als zijn opa komt te overlijden en de boerderij van hem is vindt hij aanwijzingen die hem op weg helpen in zijn moeilijke zoektocht naar de waarheid.

Wie was zijn oom Einar? Wat was de geschiedenis van zijn Franse moeder?

De zoektocht brengt hem ver terug in de tijd.

"Er begon een vage herinnering te ontwaken, maar die kwam niet helemaal naar boven. Het was alsof ik voor een gesloten deur stond en de herinnering daarachter rondstommelde, en zowel de herinnering als ik naar de sleutel zocht."

Behalve naar de waarheid, is Edvard ook op zoek naar zichzelf, naar zijn gevoelens.

Rouwen om de dood van zijn ouders heeft hij nooit gedaan, gevoelens van gemis kent hij niet.

De zoektocht is niet alleen een zoektocht naar de waarheid, maar is er ook een naar geluk.

Des te triester is het dat niet iedereen zijn zoektocht toejuicht, want: het verleden moet je laten rusten, je moet leven in het nu.

Maar misschien moet iemand eerst weten waarvoor hij leeft?

"Alleen als we aardappelen uit zaad kweken, wordt het een ander gewas. Die we vorig jaar hebben gepoot, en alle aardappelen die we volgend jaar gaan poten, zijn een en dezelfde aardappel. De pootaardappel zelf rot weg, ja. Maar de nieuwe zijn gewoon uitwassen van de oude. Zij zijn niet alleen familie van elkaar, ze zíjn elkaar."

Dit boek is vanaf september 2015 verkrijgbaar. Zet hem alvast op je verlanglijst zodat je hem niet vergeet.
Voor Goodreads gebruikers: Ik heb hem alvast ingevoerd: http://www.noordseliteratuur.nl/schrijvers/noorwegen

Titel: De Vlamberken

auteur: Lars Mytting

Originele titel: Svøm med dem som drukner

vertaling: Paula Stevens

uitgeverij: AtlasContact
ISBN: 978 90 254 4584 3

aantal pagina's: 429

verschijningsdatum: september 2015

Klem - Bas van den Bosch + uitslag winactie

Het is tijd om de winnaar van de winactie bekend te maken:

Gefeliciteerd!

Iedereen bedankt voor het meedoen en bedankt voor jullie leuke en mooie reacties.

Toen ik het boek zelf met de post kreeg en de cover zag was ik niet gelijk enthousiast. Het is geen boek dat ik in de winkel in mijn handen zou nemen als ik de omschrijving van het boek niet al gelezen zou hebben.
Maar nu, na het lezen moet ik eerlijk zeggen dat de cover betekenis heeft gekregen en goed bij het verhaal past.

Review

Het is april 1962. De 11-jarige Paul Dekker verliest zijn moeder aan kanker. Op haar sterfbed vroeg ze Paul om een laatste knuffel, maar Paul wilde die niet geven, rende zelfs boos weg.
Even later krijgt Paul te horen dat zijn moeder is overleden. Zijn schuld. Zijn geheim.
Zijn vader weet het volgens Paul wel, maar praat er niet over. Die praat helemaal niet over zijn moeder, dus doet Paul dat zelf ook niet.
Zo loopt er een eenzaam jongetje rond met een enorme last op zijn schouders.

In het boek komen veel feiten uit 1962 terug. Dingen die wij nu als heel normaal beschouwen, waren dat toen nog niet. De tv deed zijn intrede, de supermarkt, buitenlands eten. De Koude Oorlog, de dood van prinses Wilhelmina en Marilyn Monroe en voetbalwedstrijden uit die tijd.

Het verhaal wordt verteld vanuit Paul. Alle andere personages en de omgeving waarin het boek zich afspeelt worden dan ook vanuit zijn oogpunt bekeken en besproken. Waaronder zijn vader, zijn oom, de buurvrouw, de brugwachter en het huis met 'de verdomde Iep' ervoor.

Een mooi boek. Gelezen met een lach en een traan.

Klem is de tweede roman van Bas van den Bosch. In 2009 debuteerde hij met de roman Septemberlicht. Dat boek werd genomineerd voor de Anton Wachtprijs 2010.

Winnen

Als jij een exemplaar van Klem wilt winnen stuur me dan een e-mail en volg mijn blog via Bloglovin', Twitter of Facebook. Mailen kan naar lezenisgezond@gmail.com o.v.v. 'Winactie Klem'. Laat ook even weten via waar je me volgt.

Meedoen kan t/m vrijdag 24 juli.

Titel: Klem

auteur: Bas van den Bosch

uitgeverij: AtlasContact
ISBN: 978 90 254 4480 8

aantal pagina's: 191
verschijningsdatum: mei 2015

En de winnaars van 'De Voltooiing' zijn...

Ik heb zojuist via Facebook de winnaars van de winactie bekend gemaakt, 

maar zal ze hier ook nog even neerzetten.

Gefeliciteerd en veel leesplezier!

Deze winactie was ter ere van de 250e facebooklike op mijn pagina.

Tijdens de winactie is het aantal likes al over de 300 gegaan,

daarom komt er vanavond weer een nieuwe winactie online!

Meester Mark vraagt door | Over leven in het onderwijs - Mark van der Werf

"Doe gewoon je werk. Het is een keuze, geen verplichting. Als je doet alsof we het zwaarste beroep van de wereld hebben, houd je jezelf en je omgeving voor de gek."

Met deze uitspraak van een van de geïnterviewde leerkrachten wil ik graag van wal steken.

Je kunt het ermee eens zijn.. of niet.

Ik had dit boek al een paar weken in huis liggen voor ik de tijd vond om erin te beginnen, want tja, einde van het schooljaar, nog wat dingetjes afronden, rapporten maken, oudergesprekken, klaslokaal leeghalen...

Niet dat ik al die tijd geen tijd heb gemaakt om te lezen, maar ik heb toen wat boeken gelezen die niks met school te maken hadden. Even op andere gedachten komen. Zo doe ík dat na een dag werken.

En nu is het zomervakantie en lees ik een voor mij werkgerelateerd boek. Logisch toch?

In Meester Mark vraagt door komen veel leerkrachten aan het woord. Maar liefst 165. Veel van hen hebben dezelfde mening over een bepaald onderwerp. Het komt erop neer dat er teveel op papier of in de computer gezet moet worden, dat er vaak te lang wordt doorgezeurd over kleinigheden en dat een leerkracht behalve lesgeven teveel taken daarnaast heeft die niks met lesgeven te maken hebben. Ook de toetsterreur en de onderwijsinspecteur komen uitgebreid aan bod. 

Al deze dingen bracht Mark van der Werf zelf ook al naar voren in zijn vorige boek Meester Mark draait door. Op dat boek kreeg hij zoveel reacties dat hij daar uiteindelijk weer een boek over vol kon schrijven.
Naar aanleiding van Meester Mark draait door is hij ook in gesprek gekomen met staatsecretaris Sander Dekker. Deze zegt kort samengevat dat er minder gezeurd en meer actie ondernomen moet worden. Doe geen werk wat nergens op slaat en meld het als je het ergens niet mee eens bent.

Met alleen maar klagen en zeuren bereik je in geen geval iets. (In mijn eigen bewoording.)

Behalve dat ik veel dingen wel herkende in Meester Mark vraagt door vroeg ik me zelf regelmatig af of ik bij een bepaalde groep leerkrachten hoor die in dit boek toch wel vaak over een kam geschoren worden. 

Ben ik zo'n juf die altijd maar over vrouwendingetjes praat en doorzeurt over de kleinste details? Ben ik zo iemand die (te) perfectionistisch is en daardoor nooit klaar is met het werk? Vind ik de werkdruk te hoog?

Uiteraard zijn er soms drukke periodes op school, maar ik ben niet iemand die altijd werk mee naar huis neemt en 's avonds nog doorgaat. Er is wat mij betreft zeker een leven buiten school.

Het schijnt bijvoorbeeld dat er op de vreemdste tijdstippen nog leerkrachten ingelogd zijn op Parnassys (het meest gebruikte administratie-programma onder leerkrachten).

Even checken. Het is nu zaterdagavond 22:00u. Alle basisscholen hebben op dit moment vakantie en... er zijn op dit moment 613 gebruikers ingelogd... (ik niet!) Dat is eigenlijk best wel bizar. En bizar is ook het woord dat gebruikt wordt door de leerkracht die hierover vertelt in het boek.

Mark laat in het boek duidelijk naar voren komen of iets om de mening van één van de geïnterviewde leerkrachten of om zijn eigen mening. Af en toe neemt hij duidelijk afstand van iemands mening.

Daar was ik wel blij om, want in het hoofdstuk 'Eenzame mannen' werden juffen toch wel erg in eenzelfde hokje gestopt. In dat hokje voelde ik me niet zo thuis.

Ik was dan ook blij dat Mark voor zichzelf nog even op de rem trapte en aangaf niet te willen generaliseren en er ook nog vrouwen aan het woord kwamen die niet in het hokje pasten.
Ik vond het leuk dat er ook nog een paar collega's van mij aan het woord kwamen. Woorden waar vast nog wel wat discussie uit gaat ontstaan.  

Ik vond dit niet een boek om in één ruk uit te lezen. Veel leuker is het om uit een boek als dit af en toe een hoofdstuk te lezen. Dat is dan ook precies hoe ik het gedaan heb.

Ik heb tijdens het lezen nog wel wat ideetjes opgedaan. (Geen idee of ik ze me na de vakantie nog kan herinneren. Hallo, ik heb nog 4 weken!)

Soms was ik erg verbaasd over wat sommige leerkrachten allemaal buiten hun schooltaken om nog (moeten) doen voor de school. Een enkeling klaagt erover, een ander geeft aan het uit liefde voor het vak en de kinderen te doen en niet anders te willen. 

En wat ook regelmatig terug kwam: Als je voor het onderwijs kiest, dan kies je niet voor een 9 tot 17 baan waarbij je klaar bent zodra je de deur achter je sluit. Hier ben je je als het goed is tijdens je opleiding al wel van bewust. Als je voor het onderwijs kiest, dan kies je ook voor wat daarbij komt kijken. Als je het er niet mee eens bent, doe er wat aan of zoek iets wat beter bij je past.

Dat is ook wat sommige, inmiddels dus ex-leerkrachten, die in dit boek aan het woord komen hebben gedaan. Ander werk zoeken.

Ik ga er vanuit dat er ook weer veel reacties op dit boek zullen komen. Dat er nog meer verhalen uit voort zullen komen. Wat mij betreft hoeft daar geen boek meer over geschreven te worden. Ik heb nu de mening van 165 leerkrachten uit zowel het basis-als het voorgezet onderwijs gelezen en het is goed zo.

Wil je mijn recensie van Meester Mark draait door lezen? Klik dan hier.

Titel: Meester Mark vraagt door | Over leven in het onderwijs

auteur: Mark van der Werf

uitgeverij: Scriptum
ISBN: 978 90 5594 964 9

aantal pagina's: 189
verschijningsdatum: juni 2015

Pupil (Talon #1) - Julie Kagawa

#OHMYBOOKATHON

Van 16 t/m 21 juli doe ik mee aan de leesmarathon van Ohmybook.nl. In zes dagen zoveel mogelijk lezen. Ik heb geen idee of ik meer tijd heb om te lezen dan anders. Het is vakantie en lezen doe ik toch wel. 

Het eerste boek dat ik voor deze leesuitdaging gelezen heb is Pupil, het nieuwste boek van Julie Kagawa.

Eens moet de eerste keer zijn: Een boek over draken lezen.

Precies een jaar geleden begon ik te lezen in De IJzerkoning van Julie Kagawa, Ik moest even wennen aan de enorme fantasie van Julie Kagawa. De boeken van de Iron Fey staan er helemaal bol van, maar dat ik alle boeken uit de serie vervolgens gelezen heb wil wel zeggen dat ik het goede boeken vind.

Later vorig jaar begon ik in nog een serie van Julie Kagawa: Blood of Eden. Die serie vond ik echt geweldig. Dat komt mede doordat ik boeken over vampiers erg graag lees. En laat dat nou precies zijn waar Blood of Eden over gaat.

Via social media had ik al meegekregen dat er weer een nieuwe serie van Julie Kagawa uit zou komen. Talon. Een serie over draken. En laat het eerste deel ervan nou afgelopen zaterdag door de postbode bij mij gebracht zijn. Yes!

En nu heb ik in een jaar tijd 11 boeken van Julie Kagawa gelezen.

Review

Pupil een boek over draken uit Talon, die zich, om onopgemerkt te kunnen leven, kunnen transformeren tot mensen.
Drakenjongen volgen een strenge opleiding met als één van de laatste fases hierin de test om tussen de mensen te leven. Om zich aan te passen aan de mensen.

In deze fase zijn Ember en Dante Hill aanbeland. Ember en Dante zijn een drakentweeling. Als je het zo kunt noemen. Ze zijn eigenlijk geen tweeling, maar nestgenoten van een draak die twee eieren tegelijk heeft gelegd. Iets wat maar heel zelden voorkomt.

De plaats waar Ember en Dante zich moeten waarmaken is Crescent Beach. Een plaats waar het draait om zon, zee en strand. Vrijheid. Drie maanden om te surfen en feesten met vrienden die snel gemaakt zijn.
Maar ook drie maanden om de geheimen van Talon te ontdekken en erachter te komen dat er een leven is buiten de regels van Talon om.

St.-Joris, een organisatie die draken uitroeit, heeft er lucht van gekregen dat er een draak in Crescent Beach is. Om wie het gaat, dat weten ze niet. Dat moet uitgezocht worden. En wel door Tristan en Garret. Twee meedogenloze soldaten die zich op hun beurt ook aan moeten passen aan het leven in Crescent Beach. Ook zij mogen aan de vrijheid proeven.

Op het strand leren Garret en Ember elkaar kennen en voelen meer voor elkaar dan volgens hun wetten zou mogen, zonder te weten dat ze elkaars vijanden zijn... of toch?

Wat ik ervan vond:

Als ik een boek lees heb ik altijd een heel duidelijk beeld voor ogen van hoe iedereen en alles eruit ziet. Met de draken in dit verhaal had ik wat meer moeite, alhoewel dat gedurende het boek wel wat kwam.

Wat personages betreft pakte het verhaal me goed.

Zowel Ember als Garret komen als ik-personage aan bod, dat zorgt voor genoeg spanning in het verhaal.

Ook is er redelijk wat actie in het verhaal. Maar afgaand op de flaptekst van het boek had ik meer actie verwacht.

De cover van het boek vind ik erg mooi. Een mooie, glimmende reliëf van een rode drakenhuid. De huid van Ember.

Dit najaar komt deel 2 van de serie uit, genaamd Rebel, met net zo'n mooie cover, alleen dan in het blauw. Ik ga er vanuit dat die kleur refereert aan de kleur van een draak waarmee je in Pupil al kennismaakt.

Ik heb nu al zin om het volgende deel te gaan lezen, maar, zoals zo vaak met een nieuwe serie moet ik nog even geduld hebben.

Klik hier om mijn recensies van de andere boeken van Julie Kagawa te lezen.

Titel: Pupil

auteur: Julie Kagawa

Originele titel: Talon

vertaling: Karin de Haas

uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 978 94 027 0140 1

aantal pagina's: 413

verschijningsdatum: juli 2015

Winnen: De Voltooiing - David Baldacci

Sneller dan verwacht stond de teller op mijn Facebookpagina afgelopen woensdag ineens op 250 likes. Dat is natuurlijk wel een winactie waard!

In samenwerking met uitgeverij A.W. Bruna mag ik twee exemplaren weggeven van 

De voltooiing - David Baldacci

:

De Voltooiing is het eerste young-adult boek van David Baldacci.

Beschrijving

De revolutie begint bij haar 

De wereld waarin Vega Jane leeft, is heel duidelijk: iedereen heeft zijn eigen taak, iedereen kent zijn plek, iedereen gehoorzaamt. En niemand heeft ooit hun wereld verlaten, totdat Quentin Hermes spoorloos verdwijnt. 

Wanneer Vega erachter komt dat haar mentor een kaart voor haar heeft achtergelaten, beseft ze dat er een veel groter geheim schuilgaat achter zijn verdwijning dan iedereen beweert. Een geheim dat angstvallig verborgen wordt gehouden door de machthebbers. Met gevaar voor eigen leven gaat Vega op zoek naar de waarheid. Over de wereld waarin ze leeft, over haar familie en over zichzelf…

(overgenomen van de website van A.W. Bruna)

Klinkt goed toch? Vind ik wel tenminste. Het is dat het niet eerlijk is om mee te doen aan mijn eigen winactie, maar anders zou ik zeker meedoen.

Wat moet je doen om te kunnen winnen:

Omdat ik deze actie heb opgezet vanwege het aantal likes op facebook, is het een facebookactie.

Zorg dat je mijn pagina leuk vindt.

https://www.facebook.com/leesdan

Deel en like het bericht van de winactie.

Dat is alles.


Meedoen kan t/m 21 juli 12.00. 's Middags zal ik de winnaars bekend maken.

En op naar de 300!

Half Wild (Half Bad #2) - Sally Green

"Ik kan hem niet zó vermoorden. Ik wil hem vermoorden, maar niet zo snel, niet alsof het moet. Ik wil dat hij me ziet als ik hem vermoord, dat hij weet dat ik degene ben die hem alles afpakt, die zijn leven afpakt."

Half Wild is het vervolg op Half Zwart. Half Zwart las ik vorige zomer. Ik heb dus bijna een jaar moeten wachten op het vervolg. Ik had hem natuurlijk al eerder in het Engels kunnen lezen. Maar laat ik eerlijk zijn: Het is geen Harry Potter waarbij ik niet op de vertalingen kon wachten.

Toch heeft Sally Green met Half Zwart een vermelding in Guinness World Records gekregen met het meest vertaalde boek van een debuut-schrijfster. De rechten van het boek inmiddels aan vijftig landen verkocht.

Ook is er een bioscoopfilm in de maak, geproduceerd door Karen Rosenfelt, de producer van Twilight.

Wat mij het eerst opviel aan Half Wild is de mooie cover. De cover heeft dezelfde stijl als Half Zwart. Tijdens het lezen kom je erachter dat niet alleen de cover dezelfde stijl heeft, maar ook de hele verhaalopbouw. Wat ik overigens prima vond.

Voor ik in Half Wilf begon heb ik eerst mijn eigen recensie van Half Zwart nog even herlezen. Eens kijken of ik het gevoel van dat boek een beetje terug kon halen. Dat lukte wel aardig, maar gelukkig neemt Nathan je in het begin ook regelmatig mee terug naar het verleden, waardoor eigenlijk het hele verhaal wel weer bij me terug is gekomen. Altijd fijn.
Ik had alleen met enkele benamingen wat moeite. Wat waren fains ook alweer... (Ik weet het inmiddels weer hoor.)

Het boek is opgedeeld in vijf delen. Het begin van ieder nieuw deel is gemarkeerd met een zwarte bladzijde met daarop de titel van het deel.

Ieder deel markeert nieuwe periode in het leven van Nathan. 

Review

Nathan komt erachter wat zijn gave is. Hij weet alleen niet of hij er wel zo blij mee is. Het lijkt namelijk of hij er geen controle over heeft, of het hém juist de baas is.

Dat kan hij niet gebruiken op zijn zoektocht naar Gabriel en Annalise.

Om bij hen te komen moet hij enkele deals sluiten met heksen waar hij anders niks mee te maken zou willen hebben.

Iedere keer is het weer een kwestie van vertrouwen. Er is maar een enkeling die hij écht kan vertrouwen. En bij die enkeling rekent hij zichzelf niet.

En als deze zoektocht nou zijn enige probleem was. Nee. Nathan is ook nog steeds op de vlucht voor de Witte Heksen. Eerst wilden zij hem vooral hebben om zijn vader Marcus op te sporen, maar nu hij een volwaardig heks is gaat het ze ook om hemzelf.

Om zichzelf er doorheen te slepen doet Nathan zijn uiterste best om positief te blijven.

Wat ik wel bijzonder vond was dat ik een stuk uit het boek had gemarkeerd dat later als citaat terugkwam in het dankwoord van Sally Green, omdat zij het uit een ander boek geciteerd had.

Ik had het gemarkeerd omdat ik het een mooie zin vond, maar die qua taalgebruik niet echt paste bij de rest van het boek.

"Ik zie oorlogen, verschrikkelijke oorlogen, en de Tiber die overstroomt van het bloed."

Oorspronkelijk is het citaat afkomstig van Vergilius' bekendste werk Aeneis. 

"Bella, horrida bella, et Thybrim multo spumantem sanguine cerno."

Ik kende het niet, maar ben op zoek gegaan en heb zo via Wikipedia weer wat geleerd.

titel: Half Wild

auteur: Sally Green

originele titel: Half Wild

vertaling: Lia Belt

uitgeverij: Moon
ISBN: 978 90 488 2046 7

aantal pagina's: 336
verschijningsdatum: mei 2015

Mooie meisjes - Karin Slaughter

Het koste wat moeite, maar het is me gelukt om dit boek tot de zomervakantie te bewaren. De opzet was dat ik dan een hele dag en misschien nog een halve nacht door zou lezen om het boek in een of twee dagen uit te hebben.
Helaas was ik niet helemaal fit afgelopen week en duurde het wat langer. Ik viel namelijk steeds in slaap tijdens het lezen. Dan schiet het niet echt op. In mijn dromen heb ik wel een aantal andere verhaallijnen gedroomd, maar geen van alle waren ze zo bizar als het echte verhaal.

Mooie meisjes is een stand-alone, net als Veroordeeld (Klik op de titel voor de recensie), het vorige boek van Karin Slaughter. Ik moet eerlijk zeggen dat ik Mooie meisjes beter vond. Dat komt denk ik mede doordat dit boek zich in deze tijd afspeelt en het vorige in de jaren zestig.
Wat er in Mooie meisjes gebeurt verkilt je af en toe tot op het bot.
Als het boek verfilmd zou worden, zou je ware horrorfilm hebben. Zo eentje waarbij je vanaf de bank naar de hoofdpersoon wilt gaan roepen wat ze moet gaan doen.
( Wat mij betreft is dit boek dan ook uitermate geschikt voor verfilming.)

Review

Er was eens... een gelukkig gezinnetje. Een vader, een moeder en drie mooie dochters. Julia, Lydia en Claire. Natuurlijk hadden de meisjes wel eens ruzie, maar verder was het net een sprookje. 

Totdat... het gelukkige gezinnetje bruut uit elkaar gerukt werd door de vermissing van het oudste meisje. Julia. 19 jaar. De hele stad hielp mee met zoeken. Totdat het verhaal ging dat ze vast weggelopen was. Het gezin stond er alleen voor.

Moeder werd depressief en dronk te veel, vader was obsessief bezig met zoeken, Lydia werd opstandig en zocht haar heil bij verdovende middelen. Claire stond er alleen voor.

Tot ze van Paul de liefde en aandacht kreeg die ze nodig had.

Met Paul is ze inmiddels 18 jaar samen. 

Haar verleden en de herinnering aan haar vermiste zusje zijn nooit helemaal verdwenen, maar door een vermissing in de stad komt het allemaal weer boven. 

Paul steunt haar in alles. Heeft overal een oplossing voor, maar dan wordt ook hij uit haar leven weggerukt en staat Claire er alleen voor.

Al snel na Pauls dood komt ze erachter dat de erfenis die hij haar nalaat hun leven samen een stuk minder mooi laat lijken.

Monsterlijk, bruut en gewelddadig, een aantal woorden die bij dit boek passen.

De figuurlijke rode en blauwe pil komen regelmatig terug in het boek. (keuzes maken)
Het boek speelt zich in en om het voor Karin Slaughter bekende Atlanta af. 

Doordat ik in het begin niet echt toekwam aan lezen kostte het me even moeite om in het verhaal te komen, maar toen ik eenmaal in het verhaal zat, kon ik het boek echt niet meer wegleggen. 

Echt een goede thriller die je op het puntje van je stoel houdt. 

Toch ben ik blij dat er volgend jaar ook weer een vervolg komt in de Sara Linton en Will Trent-reeks.

Een paar tips voor specifieke lezers:

Niet geschikt voor lezers met een zwakke maag.

Wel geschikt voor mensen die niet tegen dierenleed in boeken kunnen. 

(Wie de schoen past...)

titel: Mooie meisjes

auteur: Karin Slaughter

originele titel: Pretty Girls

vertaling: Ineke Lenting

uitgeverij: Cargo
ISBN: 978 90 234 9159 0 (e-book)

aantal pagina's: 378
verschijningsdatum: juni 2015